W latach 70. włoska organizacja CSAI (Commissione Sportiva Automobilistica Italiana) utworzyła klasę wyścigową dla początkujących kierowców wyścigowych. Fiat chciał współpracować z CSAI przy projektowaniu i rozwijaniu samochodu wyścigowego.
Wiosną 1979 r. Carlo Abarth poinformował swojego przyjaciela Renzo Avidano, że zdiagnozowano u niego raka i chciałby jeszcze raz odwiedzić fabrykę Abartha w Turynie. Podczas wizyty Carlo Abarth natychmiast zainteresował się Formułą Abarth, ale był szczególnie krytyczny wobec projektu. Wraz z głównym projektantem Mario Coluccim wziął kartkę papieru i nożyczki i przerobił nadwozie Formuły Abarth.
Był to ostatni wkład Carlo Abartha jako projektanta i konstruktora samochodów - zmarł wkrótce potem w Wiedniu. Jest to więc ostatni model Abartha, nad którym pracował Carlo Abarth:
Centralne podwozie skorupowe wykonane ze stali, wypełnione poliuretanem. Przód i tył skonstruowane jako zdejmowane ramy rurowe, które można szybko wymienić w razie wypadku. Nadwozie wykonano z samogasnącego włókna szklanego wzmocnionego poliestrem (GRP).
Aluminiowy 4-cylindrowy silnik z dwoma górnymi wałkami rozrządu (DOHC) i dwoma gaźnikami Weber, o mocy od 120 do 132 KM, zamontowany poprzecznie przed tylną osią. Samochód wyścigowy o masie zaledwie 530 kg i mocy 132 KM - szybki i mocny.
Ten oryginalny samochód wyścigowy Fiat Abarth 033 Formula Abarth 2000 został gruntownie przebudowany. W ostatnich latach samochód był częścią kolekcji klasycznych samochodów sportowych i od czasu renowacji nie był używany w wyścigach.
Wszystkie paski w samochodzie wyścigowym, w tym pasek rozrządu, zostały wymienione, gaźniki zostały sprawdzone i ponownie wyregulowane, świece zapłonowe, olej i filtry zostały wymienione, a hamulce zostały całkowicie przebudowane (w tym nowe cylindry hamulcowe itp.).
Dzięki świetnemu dźwiękowi, szalonemu wyglądowi i rzadkości jest to idealny pojazd na imprezy historyczne, imprezy klasycznych samochodów lub dla wymagających kolekcjonerów.
Pakiet rzadkich części zamiennych można nabyć osobno.
